قیام عیسی مسیح حقیقتی مهم و تاریخی است. عیسی تنها شخصی است که روی زمین زندگی کرد، مرد اما از مردگان برخاست و اکنون تا به ابد زندگی می کند. همانطور که خودش گفت:
مکاشفه ۱: ۱۸
” و مرده شدم و اينك تا ابدالآباد زنده هستم “
هدف این مقاله این است که اول حقایق قیام عیسی را نشان دهد و بعد شاهدان قیام او را معرفی کند و در پایان تاثیرات شگرف قیام وی را بیان کند.
برای اینکه ببینیم کلام خدا راجع به قیام عیسی به ما چه می گوید، بیایید از کلام خداوند در انجیل مرقس ۱۶: ۱ – ۶ شروع کنیم.
” پس از پايان روز سبت، مريم مجدليه، مريم مادر يعقوب و سالومه روغن های معطّری خريدند تا بروند و بدن عيسی را تدهين كنند. و صبح زود روز يكشنبه، درست بعد از طلوع آفتاب، به سر قبر رفتند. آنها به يكديگر می گفتند: «چه کسی سنگ را برای ما از جلوی قبر خواهد غلتانيد؟» وقتي خوب نگاه كردند، ديدند كه سنگ بزرگ از جلوي قبر به عقب غلتانده شده است. پس به داخل مقبره رفتند و در آنجا مرد جوانی را ديدند كه در طرف راست نشسته و ردای سفيد بلندی در برداشت. آنها متحيّر ماندند. امّا او به آنان گفت: «تعجّب نكنيد، شما عیسی ناصری مصلوب را می جویید. او زنده شده، ديگر در اينجا نيست، نگاه كنيد اينجا، جايی است كه او را گذاشته بودند. “
این زنان برای تدهین بدن عیسی با روغن و عطر به آنجا رفتند . آنان انتظار داشتند بدن عیسی را در همان حالتی که دفن شده بود بیابند. آنها نگران آن بودند که چگونه سنگ قبر را تکان دهند. به هر حال خدا نگرانی آنها را برطرف کرد: او عیسی مسیح را از مردگان برخیزانید ! این زنان بجای عیسی مسیح، فرشته ای را دیدند که به آنان ماجرا را توضیح داد. او برخاسته است، اینجا نیست. عیسی مسیح از مردگان برخاست. هر انسانی که مرد، بدنش فاسد شد اما بدن عیسی مسیح فساد را ندید.او از مردگان برخاست و تا ابد زنده خواهد بود. اعمال ۱۳: ۲۴ – ۲۷ به ما میگوید:
” قبل از آمدن او يحيی لزوم توبه و تعميد را به همه قوم اسرائيل اعلام می کرد و وقتی خدمت خود را به انجام رسانيد گفت: ‘من آن کسی که شما گمان مي کنيد نيستم. امّا بعد از من كسی می آيد كه من لايق آن نيستم كه بند نعلين او را باز نمايم.’ «ای برادران كه فرزند ابراهيم هستيد و شما نيز ای کسانی که در اين جمع حضور داريد و از خدا مي ترسيد، پيام اين نجات به ما رسيده است،زيرا ساكنان اورشليم و حکمرانان ايشان نه او را شناختند و نه از كلمات انبيا كه در هر روز سبت قرائت مي شود چيزی فهميدند، امّا با محكوم كردن او به پيشگويي هاي انبيا تحقّق بخشيدند. “
- قیام مسیح الوهیت او را ثابت می‌کند
تمام ادعاهای مسیح به‌وسیله قیامش تأیید می‌شود. رستاخیر مسیح ثابت می‌کند که تمام گفته‌های او درست بوده و او واقعاً مسیح است. «با زنده شدنش پس از مرگ با قدرتی عظیم ثابت نمود که از لحاظ قدوسیت خدایی، او پسر خداست» (رومیان ۱:۴).
- قیام مسیح نشان می‌دهد که خدا کار او را بر روی صلیب پذیرفته است
برخاستن مسیح از مردگان مهر موافقت و تأیید خدا را بر کار او نشان می‌دهد. اکنون ما می‌توانیم اعلام بکنیم که آمرزش از گناهان و نجات برای همه وجود دارد. «او به‌خاطر گناهان ما تسلیم مرگ گردید و زنده شد تا ما در پیشگاه خدا کاملاً نیک محسوب شویم» (رومیان ۴:۲۵). پس وقتی پولس موعظه می‌کرد، می‌توانست بگوید: «ما در حضور شما مژدۀ آن وعده‌ای را که خدا به پدران ما داد اعلام می‌کنیم، که خدا برای ما که فرزندان آنان هستیم، با رستاخیر عیسی به آن وعده وفا کرده است … و بدانید که مژدۀ آمرزش گناهان به‌وسیلۀ عیسی به شما اعلام می‌شود» (اعمال رسولان ۱۳:۳۲-۳۳ و ۳۸).
-
- قیام مسیح نشان می‌دهد که مسیح امروز زنده است، برای ایمانداران شفاعت می‌کند و همراه آنها می‌باشد ما نه فقط احتیاج به نجات از مجازات گناه داریم، بلکه همیشه احتیاج به شفاعت و کمک هم داریم. پس خدا را شکر، همانطوری که پولس می‌فرماید: «عیسی مسیح… مرد و دوباره زنده شد و اکنون در دست راست خدا از ما شفاعت می‌کند» (رومیان ۸:۳۴).
-
- قیامت مسیح تضمینی است در مورد اینکه خدا بدن‌های ما را هم زنده خواهد کرد پولس در این مورد می‌فرماید: «اگر روح خدا که مسیح را پس از من زنده گردانید در وجود شما ساکن باشد، همانطور که او را پس از مرگ زنده گردانید، به‌وسیلۀ همان روح‌القدس که در شما ساکن است به جسم فانی شما هم حیات خواهد بخشید» (رومیان ۸:۱۱). بنابراین طرز فکر ما در مقابل مرگ کاملاً عوض می‌شود. چون مسیح ما را از ترس از مرگ آزاد ساخته (عبرانیان ۲:۱۴-۱۵) و امید زنده‌ای به ما داده (اول پطرس ۱:۳-۵ و ۲۱)، دیگر نمی‌ترسیم. همین حقیقت باعث شد که ایمانداران اولیه در مقابل مشکلات، سختی‌ها و جفاها ادامه بدهند. پولس حتی می‌فرماید: «اگر امید ما به مسیح فقط منحصر به این زندگی باشد، از تمام مردم بدبخت‌تر هستیم.» او در آیۀ بعدی می‌فرماید: «اما در حقیقت مسیح پس از مرگ زنده شد…». و بعد اضافه می‌کند: «بنابراین … پابرجا و استوار بمانید. همیشه در کار و خدمت خداوند مشغول باشید، زیرا می‌دانید زحمت شما در خدمت او بی‌نتیجه نخواهد بود» (اول قرنتیان ۱۵:۱۹-۲۰ و ۵۸).
