در باب ٢٤ كتاب اعمال رسولان مى خوانيم هنگامى كه چهل يهودى قسم خورده بودند پولس را بكشند و عليه او شكايت كردند، پولس به قيصريه منتقل شد و فيليكس در آنجا او را به زندان انداخت. دو سال بعد پولس در حضور اغريباس، و سپس در روم، در حضور عده ى زيادى بشارت داد و پيام خداوند را به آنها اعلام كرد
آيات ٢٦ و ٢٧ چنين مى گويد: “(فيليكس) در عين حال از پولس توقع پول داشت و به همين دليل غالبا او را احضار مى كرد و با او گفت و گو مى نمود. پس از دو سال، پركيوس فستوس، جانشين فيليكس گرديد. فيليكس چون مى خواست رضايت يهوديان را جلب نمايد، پولس را همچنان در زندان نگه داشت.”
بياييد كمى به آن دو سالى فكر كنيم كه پولس در زندان بود.. دو سال، يعنی هفتصد و سى روز! معادل هفده هزار و پانصد و بيست ساعت!!
پولس تا قبل از رساندن پيغام انجيل به عده ى زيادي در حضور اغريباس پادشاه در قيصريه، و عده ى ديگرى در روم، هفده هزار و پانصد و بيست ساعت در زندان براى به انجام رساندن كار خداوند صبر كرد و انتظار كشيد!!
اگر پولس در زندان نااميد ميشد چه؟
اگر بعد از گذشت يك سال تصور مى كرد خداوند ديگر او را فراموش كرده و خود بايد چاره اى بيانديشد چه اتفاقى مى افتاد؟!
براى لحظاتى خود را بجاى پولس در زندان تصور كنيم؛ آيا تا به حال با خود انديشيده ايد كه اگر پولس حتى ٧٢٨ روز صبورى و پايدارى مى كرد اما در روز ٧٢٩ نااميد مى شد، چه اتفاقى براى او مى توانست بيوفتد؟ چون به خوبى مى دانيم پولس در روز ٧٣٠ ام در حضور اغريباس و فيليكس و عده ى بسيارى حاضر شد و پيغام خداوند را اعلام كرد…
بله. پولس به خداوند اعتماد داشت. او مى دانست اگر چه دو سال در زندان بودن از نظر منطق انسانى ممكن است اينطور به نظر بيايد كه عمرش در حال تلف شدن است و كسى به فكر رهايى او نيست، اما اينطور فكر نكرد، زيرا به خداوند اطمينان داشت.
امروزه ممكن است ما هم براى آماده شدن جهت خدمتى بزرگ تر، در مراقبت هايى اينچنين طولانى قرار بگيريم كه برايمان به مشابه زندان، سخت و طاقت فرسا باشد؛ اما هرگز فراموش نكنيم پولس پيغام خداوند را در عرض فقط “چند” ساعت رساند اما پيش از آن به مدت “هفده هزار و پانصد و بيست” ساعت، جهت آمادگى لازم براى همين خدمت چند ساعته، در خداوند صبورى و ايستادگى كرد!
اگر امروز در تنگى، تنهايى و فشار هستيد،آيا با خود مى گوييد كه چرا خداوند از شما استفاده نمى كند؟ و تصور مى كنيد عمرتان در حال تلف شدن مى باشد؟! و يا اين فشار ها را بعنوان تمرين هايى روحانى ميبينيد
كه در حال آماده ساختن شما جهت انجام كار خداوند، در آينده، هستند؟!
انتخاب با شماست
