انسان نياز دارد كه با خدا در تنهايى ملاقات كند. در ابتدای خلقت هنگاميكه انسان با چيزهاى ديدنى و زمينى تحت تسلط شهوت جسم خود قرار گرفت، از جايگاه خود سقوط كرد. سپس انسان نياز داشت كه دوباره به حضور و مشاركت با خدا بازگشت كند نجات چيزى است كه به انسان فرصت دوباره برگشتن به جايگاه اوليه را مى دهد.
در کلام مقدس خداوند ما می خوانیم که عیسی مسیح برای ملاقات با خداوند در خلوت و تنهای دعا می کرد
“و هنگامی که او به تنهایی دعا می‌کرد” لوقا ٩: ١٨
“باز تنها به کوه برآمد. ” يوحنا ٦: ١٥
انسان نياز دارد كه با خدا در تنهايی خلوت كند. بدون تنهايی، خدا نور خود را در دل و افكار انسان نمى تاباند. بدون تنهايی، خداوند ذات ما را عوض نمى كند و مالكيت ما را به عهده نمى گيرد و ما را از پرى خود سير نمى كند.
انسان نياز دارد كه با خداوند در تنهايى ملاقات كند و خود را تسليم قدرت و قداست او كند. حتى خود عیسی مسيح كه در زمين زندگى كرد، به تنها بودن با پدر نياز داشت. هميشه او خود را از اطرافيانش جدا مى كرد و به كوه و صحرا مى رفت تا با خداى پدر در تنهايى خلوت كند و به دعا مشغول شود. چقدر بيشتر ما به اين كار نياز داريم!
هنگاميكه عيسى مسيح به ما فرمان داد كه به حجره خود داخل شويم و در را بسته در نهان عبادت و دعا كنيم، او وعده داد كه پدر آسمانى چنين دعاى پنهانى را در حضور مردم آشكارا مستجاب خواهد كرد. متى ٦: ٤
تنها بودن با خدا تنها راز دعاى واقعى و دعاى پر قدرت است. آن تنها راز زندگى واقعى و مشاركت رو در رو با خداست. بدون تنها بودن با خدا، هيچ نجات و قداست واقعى حاصل نمى شود؛ هيچ قدرتى از سوى روح القدس و يا شادى و آرامشى از سوى خدا بدست نمى آيد.
تنها بودن با خدا سعادتى است كه مى تواند نصيب ما شود. بياييد قسمتى از روز خود را وقف تنهايى با خدا بكنيم تا خدا را در تنهايى و بدون هيچ سر و صدايى ملاقات كنيم و قدرت روح و شادى نجات وى را در دعا بدست آوريم.
خدايا از امروز مى خواهم تصميم بگيرم كه هر روز در تنهايى و خلوت با تو ملاقات كنم تا چهره نور تو بر من تابان شود و بيشتر بتوانم از روح تو سيراب شوم.
