جواب به این سوال را می توان در کتاب پیدایش فصل هفت آیه شانزده دید که در آن خداوند می فرماید :
“اما روزی که طوفان شروع شد، نوح و همسر و پسرانش، سام، حام و یافث و زنان آن ها داخل کشتی بودند. از هر نوع حیوان اهلی و وحشی، پرنده و خزنده نیز یک جفت با آن ها بودند. پس از آن که حیوانات نر و ماده، طبق دستور خدا به نوح، وارد کشتی شدند، خداوند در کشتی را از عقب آن ها بست” (پیدایش فصل ۷ آیات ۱۳-۱۶).
آیات ۱۳-۱۶ خلاصه ای است از آنچه گزارش شده بود. همه چیز برای وقوع طوفان بزرگ آماده بود. ” نوح و همسر و پسرانش، سام، حام و یافث و زنان آن ها داخل کشتی بودند” علی رغم لمک (پیدایش فصل۴ آیه ۱۹) و انحطاط اخلاقی آن روزگار، نوح و پسرانش هر کدام یک زن داشتند که جمعا هشت نفر ذکر شده اند (اول پطرس فصل ۳ آیه ۲۰). در میان مردم خداترس، نخستین اشاره ای که به چند همسری شده است در داستان ابراهیم می باشد. “خداوند در کشتی را از عقب آن ها بست” این نوح نبود که در کشتی را بست، بلکه خدا بود تا هیچکس در خارج از کشتی نجات نیابد. به عنوان ایمانداران مسیحی ما موظف نیستیم که مانع نجات دیگران شویم، بلکه مانند نوح آن ها را به نجات و زندگی جدید با خداوند دعوت می کنیم.
نوح هیچکس را به زور وارد کشتی نکرد. اگر به پیام نجات بخش انجیل پاسخ منفی دادند، این خداوند است که در نجات را به روی آنان می بندد. به یاد آوریم که در قرن اول میلادی مسیح و شاگردانش هرگز به خشونت و اسلحه برای گسترش مسیحیت متوسل نشدند. مورخان قرن اول و گزارش های روزانه امپراطوری روم حتی یک نکته درباره شورش های مسلحانه مسیحیان ثبت نکرده اند. خداوند تا آخرین لحظه به مردم مهلت می دهد تا فرصت توبه داشته باشند. اما زمانی خواهد رسید که مهلت به پایان می رسد و در بسته می شود.
کتاب مقدس می فرماید:”دری را که مسیح بگشاید، کسی نمی تواند ببندد و دری را که او ببندد، کسی نمی تواند بگشاید” (مکاشفه فصل ۳ آیه ۷). به عبارت دیگر، وقتی مسیح در را می گشاید، هیچکس نمی تواند آن را ببندد، چون نجات حتمی است. وقتی هم که دری بسته شود، هیچکس نمی تواند آن را بگشاید، چون داوری قطعی است. کشتی برای نوح و خانواده اش سبب نجات شد، اما طوفان برای دنیا داوری به همراه داشت. برای کسانی که نجات را از دست بدهند، حتی یک لحظه هم فرصت باقی نمی ماند.
